قبلاً وقتی فیلم دمو چند محصول پرنیان رو در پرنیان پورتال قرار دادیم اشاره کوتاهی داشتم به روش‌های تبلیغ نرم افزارها در ایران. وقتی به کمپانی‌های بزرگی مثل مایکروسافت و اپل و گوگل نگاه می‌کنیم اولین چیزی که جلب نظر می‌کنه نحوه تبلیغات اونهاست: از تبلیغات تلویزیونی گرفته تا کنفرانس‌های خبری. این شرکت‌های با کمک تبلیغات خوب می‌توانند محصولاتشون رو به مشتریان زیادی بفروشند. برای خریدارهای آیفون مهم نیست که این گوشی چه مشکلاتی داره، موجی که اپل به کمک تبلیغات ایجاد کرده، کاربران رو تشنه تجربه آیفون جدید می‌کنه. چه اتفاقی می‌افته که ما توی ایران نمی‌تونیم چنین موج‌هایی رو برای خرید نرم‌افزار یا دیگر محصولات آی تی ایجاد کنیم؟
خب قبل از هر چیز باید توجه کنیم که توی ایران معمولاً
نرم افزارهای عمومی خیلی کم تولید میشه، اغلب نرم‌افزارها برای گروه خاصی از کاربران نوشته می‌شوند مثلاً ما در ایران
نرم افزار حسابداری، انبارداری و
اتوماسیون اداری خیلی زیاد داریم ولی نرم افزار برای پخش صدا و ویدئو نداریم یا خیلی کم و محدود هستند، بنابراین برای شرکت‌های نرم‌افزاری تبلیغات تلویزیونی با صرفه نیست. به همین دلیل هست که می‌بینید اغلب تبلیغات تلویزیونی نرم افزار در ایران مربوط به نرم‌افزارهای قرآنی یا نرم‌افزارهای کودکان و به طور کلی نرم‌افزارهای با مشتری عام هستش.
مساله دیگه اینه که
مشتریان نرم‌افزارها معمولاً از طریق مشاهده تبلیغات اقدام به خرید نمی‌کنند! وقتی یک سازمان دولتی می‌خواد نرم‌افزاری رو تهیه کنه بسته به میزان هزینه‌ای که می‌خواد برای خرید نرم‌افزار داشته باشه از طریق مناقصه یا استعلام، پیمانکار مورد نظر رو انتخاب می‌کنه. در واقع ارسال تبلیغات برای مشتریان (به خصوص مشتریان دولتی) مهمترین کارکردش اینه که اسم و برند احتمالی اون شرکت در خاطر مدیران مجموعه بمونه تا اگر زمانی خواستند نرم‌افزاری تهیه کنند، شرکت نرم‌افزاری بی خبر نماند.
از طرف دیگه
آژانس‌های تبلیغاتی با نحوه تبلیغ برای نرم‌افزار آشنا نیستند. تبلیغ نرم افزار که محصول فکر هستش خیلی متفاوت با تبلیغ چیپس هست. همین تبلیغات خلاقانه Get a Mac اپل رو ببینید که چقدر خوب و ساده و در عین حال تاثیرگذار با کمک دو نفر، یک پس زمینه سفید، یک موسیقی آروم و دیالوگ‌های 30 ثانیه‌ای چیزی که حتی نشونش نمی‌دن رو به مردم معرفی می‌کنند.
توی تبلیغ نرم‌افزار حتماً لازم نیست محیط نرم‌افزار رو نشون بدیم یا بریم با یکی مصاحبه کنیم تا بیاد و از نرم‌افزار تعریف کنه، کافیه بتونیم ایده و قابلیت‌های نرم‌افزار و اینکه چطور میتونه به افزایش سرعت یا دقت یا کارآیی کاربرانش کمک کنه رو به شکلی نشون بدیم.
مثلاً ما در پرنیان یکی از سیاست‌هامون اینه که چرخ رو از اول اختراع نکنیم. اتوماسیون اداری ما از صفر نوشته نشده، ما Outlook رو به عنوان بستر انتخاب کردیم، از Exchange استفاده می‌کنیم و قابلیت‌های مربوط به نامه‌های اداری رو به این‌ها اضافه می‌کنیم.
گردش کار پرنیان روی شیرپوینت و بر مبنای InfoPath هست، بقیه محصولات و راهکارهای سازمانی پرنیان هم بر بستر شیرپوینت و نرم‌افزارهای آفیس و دیگر راهکارهای مایکروسافتی هستند. خب همه ادارات و سازمان‌ها از مایکروسافت آفیس استفاده می‌کنند و باهاش آشنا هستند، بنابراین یک برگ برنده محصولات پرنیان اینه که به عنوان مثال هر کاربری که با آفیس و Outlook آشنا باشه با یک آموزش یک ساعته میتونه از اتوماسیون اداری پرنیان استفاده کنه، این زمان استفرار، آزمایش و پذیرش نرم‌افزار در سازمان رو به شدت کاهش می‌ده. این یکی از مواردی هست که ما در تبلیغاتمون روش تاکید می‌کنیم، به همین شکل فکر می‌کنم خیلی مهمه که بتونیم در تبلیغات نرم‌افزاری فایده استفاده از نرم‌افزار رو خوب پرزنت کنیم.
در کنار مواردی که اشاره کردم، یک مشکل دیگه‌ای هم که شرکت‌های نرم‌افزاری باهاش روبرو هستند
بازارخراب کن‌ها هستند. به دلیل دانش کم خریداران در حوزه نرم‌افزار (که البته طبیعی هست) همیشه عده‌ای می‌تونن با سوء استفاده محصول نرم‌افزاری نامناسب خودشون رو با قیمت پایین عرضه کنند. جامعه مشتریان نرم‌افزاری در واقع چون معیاری برای سنجش میزان کارآیی یا امکانات دو نرم افزار مشابه از دو شرکت رو نداره، معمولاً اونی که ارزونتر باشه رو انتخاب می‌کنه. تا حالا که بازار خراب‌کنها (که گاهی پروژه چند میلیونی رو به چندصدهزار تومان تقلیل می‌دهند و در واقع برای گرفتن پروژه دست به خودکشی می‌زنند) فقط باعث شدند تا دید منفی نسبت به نرم‌افزار شکل بگیره، یخشی از توان تبلیغات هم باید صرف تغییر نگاه منفی مشتری‌های نرم‌افزار در ایران نسبت به شرکت‌های نرم افزاری بشه. البته در ایجاد این دید منفی گاهی وقت‌ها خود شرکت‌ها و
پروژه‌های شکست خورده نرم‌افزاری هم تاثیر دارند.
یک مثال می‌زنم: اخیراً درگیر استقرار تعدادی از راهکارهای پرنیان در یک سازمان بودیم، سازمانی که قراردادش با یک شرکت دیگه رو فسخ کرده بود و خب دید منفی نسبت به کار با شرکت‌های نرم‌افزاری براش ایجاد شده بود، مسلماً در این شرایط وقتی می‌خواهیم
خبرخوان الکترونیکی پرنیان رو ارائه بدیم فقط گفتن اینکه
با استفاده از این سرویس دیگه نیازی به خرید روزنامه کاغذی یا اتصال کلاینت‌ها به اینترنت برای دریافت اخبار نیست و توی هزینه و وقت صرفه‌جویی زیادی میشه و کارایی این روش به دلیل امکان آرشیو الکترونیکی و جستجو در محتوا و ... بیشتر هست
کافی نیست و ضمن ارائه مناسب محصول و خدمات و پشتیبانی خوب سعی کنیم نگاه مثبت رو در این سازمان تقویت کنیم. این فقط به نفع پرنیان نیست، به نفع شرکت‌های همکار و رقبای ما هم هست. درباره تعامل شرکت‌های نرم‌افزاری در نوشته دیگه‌ای صحبت خواهیم کرد.